حرفه ای ترین گیتاریست دنیا از نظر شما کدام است؟

بانی رایت

برای پیدا کردن یک گیتاریست اسلاید با صدایی قابل شناسایی تر از بانی رایت، باید تعداد زیادی از قهرمانان راک دهه 70 را بررسی کنید. یکی از رقبای اصلی او، لاول جورج لیتل فیت، هم یک همکار و هم طرفدار بزرگ بود. اگرچه Raitt همیشه در دنیای خواننده و ترانه سرا جای خود را حفظ می کند، گیتار او ارتباطی با ریشه های بلوز او است. در حالی که گروه او معمولاً یک گیتاریست دارد که از قطعات ترانه مراقبت می کند، لحظات سوزان همیشه متعلق به اوست و بهترین گیتاریست دنیا شناخته می شود

نانسی ویلسون (قلب)

نانسی ویلسون اولین گیتاریست زن که رهبری یک گروه موسیقی راک را بر عهده داشت، به همراه خواهرش آن، تنها اعضای ثابت قلب هستند. و در حالی که گروه سایر نوازندگان اصلی را دیده است، اولین (و مسلماً مهمترین) لحظه گیتار نمادین در کاتالوگ آنها به نانسی رسید – یعنی آن انتقال آکوستیک از “Dreamboat Annie” به “Crazy On You”. به لطف نانسی است که بخش آکوستیک ماهرانه Heart همیشه با سمت الکتریکی پر سر و صدا آنها همزیستی کرده است، حتی در مرحله عرصه دهه 80 آنها. او همچنین تقریباً هر آهنگ معروفی را که تا به حال ضبط کرده بودند، آهنگسازی می کرد.

پویسون آیوی

 مسلماً شناخته شده ترین گیتاریست . بهترین گیتاریست دنیا  در تمام پانک ایالات متحده بود. می توان گفت که این آهنگ مدت ها قبل از اینکه خواننده اصلی Lux Interior شروع به خواندن کند، این آهنگ کرامپ است. Poison Ivy دوباره پانک را با ریشه های اولیه اش در trash و twang پیوند داد و به افرادی مانند Link Wray و Nokie Edwards از The Ventures کمک کرد تا دوباره کشف شوند. او جایگاه خود را در میان بهترین گیتاریست‌های زن به لطف ریف‌های شلوغی که آهنگ‌های کرامپس بر اساس آن‌ها ساخته شده بود، به دست آورد و با ادامه آلبوم‌ها به یک تکنواز ماهر تبدیل شد. و هیچکس بیشتر از او با ریورب انجام نداد. آیوی از زمان از دست دادن شریک زندگی اش لوکس در زیر زمین بوده و دلتنگش شده است.

در ادامه با حرفه ای ترین گیتاریست دنیا آشنا می شوید

مارنی استرن

با انگشتان سریع یک خردکن و حساسیت یک راکر مستقل، مارنی استرن تعریف مدرن یک قهرمان گیتار است. برای قدردانی از آلبوم مفهومی او، The Chronicles Of Marnia، که مملو از قلاب های پاپ هوشمندانه است، حتی لازم نیست که عاشق نواختن گیتار باشید. اما اگر عاشق نواختن گیتار هستید، از تخیل او در دویدن های سریع و حس اقتصادی او شگفت زده خواهید شد. پس از پنج آلبوم، او هنوز آهنگی بیش از چهار و نیم دقیقه قطع نکرده است. اگر ادی ون هالن عضو Sleater-Kinney بود… خب، احتمالا هنوز به این خوبی نبود.

 

کریستین هرش (پرتاب موزها)

کریستین هرش که همیشه دست کم گرفته شده است، با افرادی مانند باب مولد و جی ماسکیس به عنوان یک گیتاریست پیشگام در سبک ایندی راک، با صدایی که از یک مایل دورتر قابل تشخیص است، رتبه بندی می کند. او که به راحتی یکی از بهترین گیتاریست های زن دهه 80 و 90 است، می تواند لیدهای خشمگین را بنوازد و ذهن شما را با آکوردهای قدرت تحریف شده حل کند، سپس یک آکوستیک را انتخاب کند و برخی از زیباترین چیزهایی را که شنیده اید بنوازد. او در همان زمان که Throwing Muses به یک سه قطعه تبدیل شد (آلبوم‌های بعدی گروه کتاب‌های درسی برای احیای قالب power-trio هستند) به وجود آمد اگر دست کم گرفته نمی شپ می توانست بهترین گیتاریست دنیا باشد

سوزان تدسکی (گروه کامیون های تدشی)

هر طرفدار جم گروه به شما خواهد گفت که Tedeschi Trucks Band گروهی با گیتاریست‌های زن و مرد یا یک دوتایی متاهل نیست، بلکه گروهی با دو گیتاریست بزرگ است. آنچه قابل توجه است این است که هر دو از زمانی که یکدیگر را پیدا کردند چقدر به عنوان بازیکن رشد کرده اند. تدسکی تمایلات جاز شریک خود را انتخاب کرده است در حالی که درک تراکس به احساسات R&B او توجه کرده است. برای دیدن یک قطعه خوب از تدسکی در بهترین حالتش، به کلیپی نگاه کنید که در آن او “Crossroads” را در کنار اریک کلاپتون در جشنواره اش بازی می کند، و به پوزخند گسترده ای که کلپتون پس از تک نوازی اش می شکند توجه کنید.

کاکی کینگ

کینگ که در بین بهترین گیتاریست‌های زن تمام دوران بی‌نظیر است . بهترین گیتاریست دنیا است ، یک آهنگساز مدرن است که اتفاقاً یک هنرپیشه گیتار است. قطعات او عمیقاً با لمس موسیقی مدرن کلاسیک، جاز پراگرسیو، و سفرهای گاه به گاه و رضایت بخش به پاپ همراه است. او چه با نوازندگان کلاسیک یا راک کار کند، گیتار آکوستیک را با یک تکنیک ضربی که بخشی از فلامنکو و بخشی ون هالن است به سطح جدیدی می‌برد. او می‌توانست به راحتی با هیجان‌های ارزان‌قیمت حرفه‌ای بسازد، اما آخرین کار او – از جمله قطعه مفهومی اخیر The Neck Is A Bridge To The Body – نشان می‌دهد که ایده‌آل‌های بالاتری در ذهن دارد.

پگی جونز

پگی جونز که بیشتر با نام لیدی بو شناخته می شود، اولین گیتاریست زن در یک گروه بزرگ راک اندرول بود که در سن 16 سالگی به گروه بو دیدلی پیوست و در اکثر تک آهنگ های کلاسیک او از جمله “Mona”، “Crackin’ Up” و “بو دیدلی یک تفنگچی است.” او بعداً در تعدادی از تک‌آهنگ‌هایی که توسط کلکسیونرها جایزه دریافت کردند، از جمله «Oowee Baby» از Les Cooper و «Wiggle Wobble» از The Soul Rockers، و حتی برای مدتی در گروه جیمز براون حضور داشت. او تا زمان مرگش در سال 2015 همچنان در نقش لیدی بو اجرا می کرد.و اگر زود فوت نمی کرد می توانست بهترین گیتاریست دنیا باشد